خرداد
۲۱
پاره شعر ها شعرهایی هستند که ناگهان به دنیا می آیند،
اگر خوش شانس باشند پاره کاغذی می یابی و می نگاریشان تا ..
تا اینکه به کمال برسانیشان؛ تبدیلشان کنی به شعری کامل، به شعری ناب.
ولی گاهی هم باید به همین پاره شعر ماندن قناعت کنند…:
_______
تو اگر به راه آیی، چه خوش است جان ما را
که اگر به راه نایی، تو و دیگران، خدا را
….
_______
چه خوش ها می گذشت ار جانِ ما با ما دمی بودی
خیالت یا امیدت یا نگاهت یا که سودایی
…..
_______
امید نا امید من دوباره بی امید شد،
دلم بماند بر رهت، دو چشم من سفید شد
…..
_______
ماییم و شوق دوست، صبوح و میی، دمی
ماییم و وصل دوست، خدا را دمی دمی
…..
_______
پ.ن: بیایید در خماری حرکات و حروف نفس آباد بمانیم، اینگونه؛ ترشی اش، شیرین تر است.
آقا جون. هی من میگم خبراییه. تو هی بگو که خبری نیست
سلام.
پاره‌های شعر … تکه‌های یک آیینه‌اند…
زیبا هستند.
پیروز و سربلند باشید.
یعنی اینا همونا هستن که به شعری ناب تبذیل نشدن و به همان پاره شعر بودن قناعت کردن؟!
اگر این طور است من پاره شعر بودن را بیشتر میپسندم.
خیلی به دل نشستن پس حتماً از دل بلند شده بودن
پ.ن:اما بیشتر به خاطر جواب به این پ.ن اومدم، گرچه برای عام گفته شده اما تکلیف منم روشن کرده.ممنون.
راستش تقریباً مطمئن به چنین جوابی بودم، کلاً دوپهلویی گویی بیشتر میچسبد و البته اینگونه شیرین تر است و برای صاحبش بیشتر..نوش تان باد. و من هم راضی ام و گفته بودم که هرجور راحتید!
و من که دیر زمانی ست در این خماری بوده ام، من بعد هم روش. و گرچه سوالم در دلم نماند و پرسیده شد اما جوابش همان است که قبل از آن گرفتم.
موفق و موید باشید و ایام به کام.
حق یار و نگهدار