عشق
کلید خوشبختی نیست ولی برای رسیدن به خوشبختی لازم است. گرچه ممکن است ما را به
راهی غیر از آن نیز برساند.
پرندگان کوچک همیشه در ساحلند، آنها هر جا که بخواهند لانه می کنند و هر جا که
بخواهند پرواز. آنها آرامش را برگزیده اند.
باید عادی زندگی کنیم تا احساس خوشبختی کنیم، و البته به آن پی نمی بریم؛ وقتی آن
را می فهمیم که خوشبختیمان را از دست داده باشیم.
اگر به دنبال معروف شدنیم، یا به دنبال موفقیت، روی احساس خوشبختی پا می گذاریم، در
حالیکه باز هم در طلب آنیم.
پرندگان تیز پرواز همیشه در اوجند، در اوج زندگی می کنند و در اوج می میرند، اما
آیا خوشبختی را هم احساس می کنند؟
عاشق ها اگر به عشق نرسند، مانده و مأیوسند، و هیچگاه به آرامش نمی رسند مگر آنکه
از عشق خود دست بشویند.
و همیشه راه دیگری وجود دارد، بی خیال ترین فرد دوران خود باشید.
پرندگانی که بال ندارند، همیشه در زمین می مانند، بدون هوای پرواز در سر و بال خود.
و گاهی می رسد کسانی که دوست داشته می شوند دوستدار خود را از خود می رانند، در
حالیکه دو چشم سرخ شیطان آنها را نظاره می کند.
و اگر به عشق خود برسید، شاید .. شاید .. خوشبخت شوید؛
مانند یک
مرغ دریایی
اینجا کم کم داره همه چیزش عشقولانه میشه.
قالب عشقولانه.. پست‌های عشقولانه…
با «چشم های سرخ شیطان» خیلی حال کردم.
کم کم دارم به عظمت نمایش فکر می کنم. البته هنوز شک دارم اجرای خیلی خارق العاده ای بود ولی می دونم متن منحصر به فردی بود.
۱٫ با قالب این جا حال کردم.
۲٫ مثل این کتاب های دکتر باربارا نوشتی!
۳٫ مشتاق دی دار ..
لحظات را سپری کردیم تا به خوشبختی برسیم؛ اما دریغ؛ خوشبختی همان لحظاتی بود که سپری کردیم…. و خوشبختی واقعی تو دل آدماست…. گاه با خیالی خوشبختی و گاه در کناری، نا آرام! کاش میشد بی خیال بود… کاش شایدی نبود…کاش..