غزه، از حرف تا حرف

گذشت آن زمان که حسین ابن علی همه ی جان و مال و فرزندانش را فدای عقیده اش کند، که
مرد همه ی داشته اش را می دهد ولی ذلت نمی پذیرد.
گذشت.
شاید تعریف هامان از ذلت و عزت عوض شده است، شاید مردانگی معنی دیگری دارد، شاید از
غصه مردن دیگر این روزها رسم نیست. شاید مربوط به گذشته است.

بی بی سی فارسی نوشته بود:

سناریوی نظامی دیگری که اخیرا ً مطرح شده، اشغال نوار مرزی غزه با مصر توسط اسرائیل
در رفح است. این البته محاصره فیزیکی نوار غزه توسط اسرائیل را کامل می کند چون
دسترسی دریایی به غزه هم توسط نیروی دریایی اسرائیل مسدود شده است.

یک هدف دیگر عملیات نظامی که اسرائیل رسما ً اعلام نکرده، ساقط کردن حماس در این
باریکه و تحویل غزه به تشکیلات خودگردان فلسطین است. بر اساس این سناریو، ارتش
اسرائیل نیروی انسانی حماس را در غزه تحلیل خواهد برد و رهبران این تشکیلات را حذف
خواهد کرد.
این کار عملا ً راه را برای ورود نیروهای سازمان فتح هموار خواهد کرد. به نظر می
رسد که محمود عباس رئیس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطینی و حسنی مبارک، رئیس جمهور
مصر، و برخی کشور های دیگر عربی به این سناریو امیدوارند.

یکی ایمیل زده بود که غزه را به فلان سایت لینک کنیم و Gaza را به فلان سایت
که بمب گوگلی غزه درست کنیم؛ بمب هم بمب های گذشته.

خوشبختانه آنقدر دنیا بزرگ شده بتوانیم بنشینیم و از دور نظاره کنیم.
نشسته ایم و می بینیم، در Worth Case به قول الگوریتمی ها
یک پیامک ۸٫۹ تومانی یا یک اس ام اس ۲۲٫۳ تومانی می زنیم که واغزتا …

خیلی وقت است که برایمان عادی شده است،
سیاست مصری ها،
مسلمانی عرب ها،
حرف های رسانه های خودمان.
شاید اصلاً بی خیالش شویم بهتر است،
بی خیال مسلمانی مان،
بی خیال غیرت مان،
بی خیال مردانگی مان،
بی خیال انسانیت مان.