بعضی
سایت ها را که می بندی احساس راحتی می کنی، خیلی.
حتماً لازم نیست وب دیزاینر باشی تا بدانی فونت سفید روی آبی پر رنگ یا زرد روی
مشکی برای خواندن متن نیست، برای تبلیغات است، البته من هم کم نمیاورم، یک Ctrl+A
می زنم که رنگش نگاتیو شود، راههای رسیدن به مقصود زیاد است ….
_______
یا چند وقتیه که نگرش من به رانندگی عوض شده یا اینکه جدیداً همه بد (خیلی بد)
رانندگی می کنن، البته و صد البته خودم هم شامل این قاعده هستم و وقتی احساس می کنم
بقیه خوب نمی رونن، خودم رو توجیه می کنم که می شه کمی بد رانندگی کرد. کم کم زندگی
تهرانی داره من رو هم تو خودش غرق می کنه، جلیقه ی نجات خدمتتون هست؟
_______
شناخت خیلی مهمه! وقتی که قراره کسی رو بشناسی سعی کن بشناسیش، یعنی بفهمی رفتارش
چه جوریه، معمولاً چه جوری حرف می زنه، و مهمتر از همه چه جوری فکر می کنه، یا
حداقل پایه های فکریش چیه. نه اینکه سعی کنی خودشو بشناسونه: شما ایده آل های
زندگیتون را دوست دارید چه جورب بچینید؟ به نظر شما رییس جمهور کی باشه بهتره؟ یا
اینکه به نظر تو اولین وقتی تو آپولو نشستی (؛ خیلی دیگه دور از ذهن شد، توی همین
سفینه ی امید خودمون، ۲۵ کیلوئیه، نشستی)، بعد یهو بهت خبر میدن قراره با ستاره ی
دنباله دار هالی برخورد کنی، اول چه کار می کنی؟
– خوب معلومه، سعی می کنم خونسردیم رو حفظ کنم!
کنترل نامحسوس در خدمت شماست…
خوب شد این اشارهی بند یک رو دیدم، تو تصمیمی که داشتم مصمم ترم کرد…در مورد رانندگی و تهران هم انقدری بگم که شنیدم که تهران از بدترین و بی قانون ترین شهرهاست و رانندگی توش خیلی سخت، اونکه این رو میگفت، تعریف میکرد که از قاهره که تو این امر شهرت داره هم بدتره…اما بند سوم؛ حرفتون متین و به جا، اما واسه یه چنین شناختی حداقل باید یه چند روزی با طرف زندگی کنی، غیر از اینه؟ به هرحال دیدن جمله ی؛”نه اینکه سعی کنی خودشو بشناسونه” اینجا، برام مفید بود، ممنون
یاد مونولوگ های شازده کوچولو افتادم!
سلام. دارم به این فکر می کنم که چه کرده ام که خدا این جوری خوشحالم کرده؟ مگر می شود آدم صاحب بهترین خاطره های ۱۲-۱۳ سال گذشته ام را به همبن راحتی از یاد ببرم. یک نگاهی به ایمیلت بینداز تا بلکه زودتر صدایت را بشنوم. راستی … صدایت هنوز آن خش دوست داشتنی را دارد رفیق قدیمی و جدید؟.