بگردان

قضا خواهی که از بالا
بگردد
شراب پاک بالا را بگردان

_______
این روزهایم روزهاییست، ماندنی، دارم تبدیل می شوم، به موجودی جدید، جدیدم را خواهید
دید ولی شاید نپسندید، مهم این است که گرداننده چه می خواهد بگرداند.
 

بعضی
نگاه ها را خیلی دوست دارم، بعضی چشم ها را؛

آن نگاه را، آن نگاه نیامدن – چون هنوز خیلی زود است – را،  آن چشم های نیامدن را،
خیلی دوست دارم …
 

سال نو،
نوروز، رسیدن
بهار، و نو شدن زندگی ها مون مبارک

نوروز
امسال را هم جهادی بودیم،
اردوی جهادی؛ خوش گذشت، مثل همیشه

فکر
می کنم امسال سال خوبیست، از پارسالش معلوم است، ولی؛

امسال دارم خیلی عوض می
شوم، عجیب، از همین الان معلوم است،

امیدوارم که انتهای سال
جدید، اگر به خودم نگاه کردم، خودم را بشناسم …

خیلی در و تخته ها باید
با هم جور بشود تا فال امشب
“این“ در بیاید؛
شاید امروز باید یک روز خاص باشد،
شاید باید امروز یک روز خوب باشد،
شاید امروز باید یک نفر را ببینی،
شاید باید امروز طعم دیدنی جدید را امتحان کنی،
شاید باید امروز را
رها کنی،
شاید*:

طایر دولت اگر باز
گذاری بکند
یار بازآید و با وصل قراری بکند
دوش گفتم بکند لعل لبش چاره من
هاتف غیب ندا داد که آری بکند
داده‌ام باز نظر را به تذروی پرواز
بازخواند مگرش نقش و شکاری بکند
شهر خالیست ز عشاق بود کز طرفی
مردی از خویش برون آید و کاری بکند
یا وفا یا خبر وصل تو یا مرگ رقیب
بود آیا که فلک زین دو سه کاری بکند
 

_______
*کُلُّهُم از شاید خوشم، می آید؛ فقط امشب
شاید

مرغ بر بالا و زیر آن سایه‌اش

می‌دود بر خاک پران مرغ‌وش

می‌دود چندانک بی‌مایه شود

بی‌خبر که اصل آن سایه کجاست

ترکشش خالی شود از جست و جو

از دویدن در شکار سایه تفت

_______

پ.ن: قصه دیدن خلیفه لیلی را